А восень як быццам бы нам кажа...
Пара!
Вось,
прыйшла і мая
пара.
Поры дрэў слязяцца якімсь усякім
супакоем.
А спякота!!!
Аранжыраваная апошняй сусветнай тугою.
Гэтая стварэнне
нараджае крывавае лязо новага месяца...
І той
да раніцы,
да самай
да раніцы,
вісе́ў
над грэшнаю нашай зямлёю...
************************
Вариант на русском
************************
Пора
А осень как будто бы нам говорит...
Пора!
Вот,
пришла и моя
пора.
Поры деревьев слезятся кое-каким упокоем.
А жара!!!
Аранжираванная постлетней вселенской тоскою.
Эта тварь
рожает кровавое лезвие нового месяца...
И тот
до утра,
до самого
до утра,
висит
над грешною нашей землёю...